Με αφορμή ένα αφυπνιστικά δυνατό κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη, δεν άντεξα να μη σχολιάσω την κατάστασή μας και να παραθέσω τους προβληματισμούς μου. Δεν το παίζω κήρυκας απλά νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ!
Σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου για ένα νέο ξεκίνημα, μιας και κάθε μέρα είναι η αρχή της υπόλοιπης ζωής μας... Και φυσικά σας παραθέτω το κείμενο:
ΟΤΑΝ Ο ΨΙΝΑΚΗΣ ΚΑΝΕΙ ΝΙΑΟΥ ΝΙΑΟΥ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
(Κώστα Βαξεβάνη)
Ανάμεσα σε αυτούς που κέρδισαν ή έχασαν στις εκλογές, υπάρχουν και αυτοί που νιαουρίζουν. Με αυτό το γουργούρισμα της ικανοποίησης. Ο κύριος Ψινάκης αναμφίβολα είναι ένας απ αυτούς. Πρώτος σε ψήφους στον συνδυασμό Κακλαμάνη, μπορεί να ανοίξει σαμπάνιες, ή να ρίξει αυτάρεσκα την πασμίνα στον ώμο. Κατάφερε να σκαρφαλώσει στα κεραμίδια της πολιτικής. Η αναγνωρισιμότητα θα πει κάποιος. Άλλωστε αυτή είναι η δημοκρατία. Η Αθήνα πλέον διαθέτει την επιτηδευμένα μπάσα φωνή του Ηλία Ψινάκη, την ευλυγισία των κινήσεών του. Είναι χρυσή ευκαιρία να περάσουμε από τον ξύλινο πολιτικό λόγο, στα καλιαρντά της χαριτωμένης διαφορετικότητας. Ελλάδα έχεις ταλέντο τελικώς. Θεά τον έκανες…
Στην Θεσσαλονίκη, το κυρίαρχο πολιτικό μήνυμα, είναι πως η Δημοκρατία δεν είναι ένας αυτοματισμός που παράγει το καλύτερο αλλά και αυτή που μπορεί να νομιμοποιεί το χειρότερο. Ένας πολιτικός, τον οποίο γνωρίζουμε για τις μεταμορφώσεις του από Ζορό ως Άγιο Βασίλη, μια κωλομπίνα της πολιτικής, μπορεί να εκλέγεται και να επανεκλέγεται γιατί η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι στον αντίποδα της Αθήνας. Και της λογικής δυστυχώς.
Ο Ψωμιάδης, αυτή η τιμιότης και η τεστοστερόνη της αυτοδιοίκησης, έχει καταδικαστεί σε ένα χρόνο φυλακή γιατί έσβησε πρόστιμα 89.000 σε πρατηριούχο που νόθευε καύσιμα. Παραπέμπεται επίσης για παράβαση καθήκοντος κατά συρροή, επειδή δεν έκλεινε παράνομο γηροκομείο. Όπως και για την λίμνη Κορώνεια. Ο ίδιος ο αντινομάρχης τον κατήγγειλε πως έκανε έργα μαϊμούδες για να παίρνει λεφτά για συμβασιούχους. Στο παρελθόν δημιουργούσε «εθνικές γιορτές» τις οποίες έντυνε με τις σημαίες που πουλούσε ο αδελφός του. Και εκδηλώσεις όπου η Νομαρχία κερνούσε με το κετερινγκ της γυναίκας του. Αλλά είναι παλικάρι. Βγαίνει στην τηλεόραση, τραγουδά, κάνει νούμερα, φακιρικά, κλαίει, γελάει. Και ψηφίζεται.
Στην Πελοπόννησο, στη Ζαχάρω, ένας δήμαρχος που κυκλοφορεί με πιστόλι, που πυροβολεί, απειλεί, καταπατά γη, έχει καταδικαστεί για παράβαση καθήκοντος, έχει πάνω από δέκα υποδικίες και τέθηκε σε αργία, παίρνει 46%. Την επομένη μιας πιθανής εκλογής του, θα ξανατεθεί σε αργία και μετά την αμετάκλητη παραπομπή του για κακούργημα (μετακύλησε 800.000 πρόστιμα ιδιωτών στο Δήμο) θα παυθεί. Παρ όλα αυτά ψηφίζεται. Και θεσμοθετεί την παρανομία ως τρόπο λειτουργίας , που έχει δικαίωμα να υπάρχει, αφού είναι πλειοψηφικό ρεύμα.
Όταν λοιπόν κάνουμε τις αναλύσεις για τα αποτελέσματα των εκλογών, με αριθμητικές πράξεις νίκης ή ήττας, όταν κατηγορούμε το σάπιο πολιτικό σύστημα και κραυγάζουμε για τους ψεύτες πολιτικούς, καλό είναι να θυμόμαστε πως το σύστημα αυτό, το οικοδόμημα, δεν είναι αόριστο.
Και στα κεραμίδια του οι Ψινάκηδες δεν ανέβηκαν μόνοι τους.-
~ ~ ~
Kαι στο ίδιο παγκάκι της απόλυτης ξεφτίλας, εκεί δίπλα, κάθεται και η αποχή, που άγγιξε το 50%! Καιρός να αναρωτηθούμε αν πρέπει να νοιαστούμε, να αισθανθούμε την αλήθεια και να βάλουμε στην άκρη το ίδιον συμφέρον.
Καιρός να ανασυγκροτηθούμε σα μονάδες κι έπειτα σαν ομάδες να αλλάξουμε ό,τι μπορεί ο καθένας, για το καλύτερο. Θαύματα δε γίνονται αν δεν κουνήσουμε τα χεράκια μας.
Οι αλλαγές απαιτούν ψυχή και στόχους. Πρέπει επιτέλους να βάλουμε στόχο να καλυτερεύσουμε τον τόπο μας, σε κάθε κλίμακα, είτε είναι το χωριό μας, είτε η πόλη μας, είτε η χώρα μας, είτε ο πλανήτης μας. Πρέπει να 'μαστε ενεργοί πολίτες σε κάθε επίπεδο, γιατί χανόμαστε...
Στο βωμό του χρήματος και του βολέματος, όλοι μας συμβάλαμε να καταστραφεί η ομορφιά του περιβάλλοντος, η ομορφιά της φιλανθρωπίας και ανθρωπιάς, η ομορφιά της επικοινωνίας και αγάπης μεταξύ γειτόνων, η αρμονία από κάθε οπτική γωνία κι αν την δεις. Μας έχουν μαγέψει τα ΜΜΕ και τα σάπια πρότυπα... Είμαστε σε κατάσταση ύπνωσης!
Θέλω να πιστεύω ότι θα αποδείξουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί απ' όσο μας νομίζουν. Ότι θέλουμε πράγματι έναν καλύτερο κόσμο για εμάς και τα παιδιά μας. Ότι έχουμε μέσα μας ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας και νοημοσύνη για να πάμε εμπρός αντί για πίσω!Κάποτε είπε ο Αϊνστάιν, ότι χρησιμοποιούμε μόνον το 10% του μυαλού μας... Πού 'ναι το υπόλοιπο 90%...; Και το ίδιο ισχύει και με τις σωματικές μας δυνάμεις...Αναρωτηθήκαμε ποτέ;
Ανήκω σε μια γενιά, που τα είχε όλα έτοιμα...μας στέλνανε σχολείο με τα τετράδιά μας, τις γόμες μας, τα ρουχαλάκια μας, το κολατσιό μας, τα όλα μας... Έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον που δούλευε από τα επτά του; Που δεν είχε καν οικογένεια ή σπίτι; Που είδε το σκληρό πρόσωπο της ζωής από μικρό παιδί;Έχει περάσει από το μυαλό μας, τι κι αν δεν ήσαν δεδομένα, όλα όσα θεωρούμε δεδομένα; Πολύ δύσκολο, ε;
Πρέπει να μάθουμε να παλεύουμε στην καθημερινότητά μας, να ξαναβρούμε τις αξίες μας και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας. Η ιστορία κάνει κύκλους, για να μας θυμίζει την ρευστότητα των δεδομένων μας, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάνε περίπατο...
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σπείρω πανικό, μα μόνον ελπίδα ότι είναι στο χέρι του καθενός από μας, να βοηθήσουμε να πάμε μπροστά, αρχικά σαν μεμονωμένα άτομα, να βρούμε τον αυθεντικό εαυτό μας... Όχι αυτόν το μεταλλαγμένο Έλληνα, που η ύλη τον έβαλε κάτω από τη γαλότσα της και τον τυραννάει. Μα κείνον τον ελεύθερο Έλληνα, κείνον τον Αλέξη Ζορμπά, που η ευτυχία του ήταν πράγμα απλό και λιτοδίαιτο, που η αγάπη ζέσταινε την καρδιά του και που νοιαζόταν για ολάκερο το χωριό κι όχι για το πώς καλύβι του θα γίνει παλάτι...
Πού 'ναι αλήθεια εκείνος ο αυθεντικός άνθρωπος; Κρυμμένος μέσα μας!!! Μαζί με όλες τις αρετές του...! Βγάλτε έξω τον καλό σας εαυτό, πετάξτε τον εγωισμό μακρυά και κάψτε τον σαν ένα παλιό μουχλιασμένο πανωφόρι...Αλλάζοντας τον εαυτό μας, αλλάζουμε τον κόσμο! Και μέσα μου βαθιά πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι γενιούνται καλοί, απλά κάποιοι λόγω κακών βιωμάτων χάνουν λίγο ή και πολύ τον δρόμο τους... Θέλουν όμως και αυτοί την αγάπη μας και την δική μας χείρα βοηθείας για να παραμείνουν στη σωστή πλευρά...
Όλοι μας έχουμε κατά καιρούς παλέψει μέσα μας, για το καλό και το κακό. Δεν είναι πάντα το ίδιο απλό κι εύκολο να βρεις το δρόμο του κοινού καλού... Ο εγωϊσμός είναι άτιμο ζιζάνιο, θέλει τακτικό "ξεβοτάνισμα" ο κήπος του εαυτού μας...
Ελπίδα όμως πάντα υπάρχει. Κι ό,τι και να γίνει, μπορούμε να παλέψουμε.
Ελπίδα όμως πάντα υπάρχει. Κι ό,τι και να γίνει, μπορούμε να παλέψουμε.
Θέλω απλά να κλείσω με μια όμορφη ιστορία, που με έχει αγγίξει, χρόνια τώρα:
Οι Δύο Λύκοι
Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής
Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην
ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων'
που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η
θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία,
η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα,
τα ψέμματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η
αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη,
η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η
γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.'
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά
ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ...
"Αυτός που ταΐζεις."
Σας θερμοπαρακαλώ, λοιπόν, όλοι μας, να προσπαθούμε καθημερινά καθένας μόνος του μα και όλοι μαζί μονoιασμένοι σα μια γροθιά, να ταΐζουμε ...τον σωστό λύκο μέσα μας! Και να μην ξεχνάμε ότι κάθε μέρα είναι η αρχή της υπόλοιπης ζωής μας! Ας αλλάζουμε λοιπόν ότι δε μας ικανοποιεί, διότι το "κοντέρ" μηδενίζει καθημερινά!
Σας εύχομαι Καλημέρα, Καλή Εβδομάδα Καλό Προβληματισμό...και Καλό Χειμώνα, μιας και πλησιάζει...!
Με όλη μου την εκτίμηση,
Ένας κόκκος του Απέραντου Σύμπαντος.
(Σταλιά Χριστίνα, 15 Νοεμβρίου 2010)
